zaterdag 9 mei 2015

Ad6lusjes weekend 1


Vrijdag haal ik Peter op en samen reizen we af naar de Ardennen. Bestemming Coo, welbekend van de watervallen. In het donker komen we aan en na een warm welkom door Laura, Evert, John en Gil stond de Rochefort 10 al klaar. Die ging er prima in na de overigens vlot verlopen reis.
De volgende morgen miezerde het, normaal gesproken zou ik me dan niet buiten op de fiets vertonen, maar de lusjes hebben teveel aantrekkingskracht. Al eerder mocht ik kennismaken met lusje 6.1 en de hunkering om de andere lusjes te rijden overwon al snel de angst voor de nattigheid en kou.
Via de toeristische route fietsen we naar Trois Ponts, de startplaats. Inmiddels was het even droog en na geholpen te hebben met het opzetten van de tent van John, de fietsenmaker van zofietsje.nl, zag ik Gil wegrijden. Ik reed naar hem toe en vroeg hem of hij het goed vond als ik mee reed. Prima antwoordde hij.
Rustig aan begon de klim naar Wanne, de Cote de Aisomont, maar al snel had ik door dat ik Gil niet ging bijhouden op de klimmen. Hij vertelde dat hij naar La Redoute wilde om deze te verkennen, met als doel tijdens de Klimclassic op Hemelvaartsdag de hoogste trede van het podium te betreden. Mijn illusies verdwenen dit werd dus aanklampen. De afdaling vanuit Wanne naar Stavelot is een echte achtbaan, als je veel lef hebt haal je hier enorme snelheden. De natte weg gebood echter tot voorzichtigheid en de snelheid liep niet al te hoog op. De regen kwam soms en ging weer, Gil had het vooral koud dus vooral door blijven fietsen was het devies. De Stockeu op, Gil reed hem ongeveer 1,5 keer in de tijd dat ik deze opklom. Bij het standbeeld van de grote Merckx, zonder nek, natuurlijk de kiekjes voor in mijn geval deze blog.


We keren terug in Wanne en rijden het volgende lusjes aansluitend, zonder de afdaling naar Trois Ponts te nemen. Via Mont St Jacques keren we terug bij de startplaats. Lusje 6,1 is nu aan de beurt. We klimmen via het hoogspanningsstation naar de top van Ancienne Barriere en dalen vervolgens met een hele groep LBL tourrit rijders ,een stukje af. Zij dalen via de provinciale weg verder naar Trois Ponts, maar we mogen links weer terug klimmen naar het hoogspanningsstation. Daar wacht een mooie afdaling, welke ons via een aantal snelle haarspeld bochten, die onderdeel zijn van Laura's daaltraining, terug brengt in het dorp. Lusje 6.3 is nu aan de beurt, startend met Thier de Coo alwaar ik aan de top een lekke band krijg. Na getop met losdraaiend ventiel bij het loshalen van de pomp en co2 patronen die de band niet wilde vullen, lukt het dan toch om voldoende lucht in de band te krijgen om verantwoord af te dalen naar het huisje in Coo. Bij het huisje de band weer op druk gebracht, de verbruikte materialen en calorieën aangevuld, overtuig ik Gil ervan om toch nog maar weer een lusje te doen. Het was weer even droog toen we, als straftraining, wederom de Thier de Coo opreden. Afgedaald naar Stavelot alwaar ik het minder steile alternatief kies voor de klim naar het standbeeld van de grote Merckx. Gil ziet bakken volk van de LBL toerrit de Stockeu oprijden en besluit daar even de maat te gaan nemen. Ik vrees dat vele aldaar nu een deuk in het imago opgelopen hebben.
We rijden de route verder af, in de afdaling naar Grand Halleux kom ik de streekgenoten tegen van team Westland, welke met een passend 'môge' begroet worden. Als laatste rijden we lusje 6.4 via de Cote de Hezalles.
In de laatste afdaling regent het en we keren snel terug naar het huisje, alwaar Peter en Evert de houtkachel al flink opgestookt hebben zodat onze koude lijven kunnen opwarmen.
Wonderbaarlijk klaart het weer op en we kunnen zowaar het diner buiten in de tuin nuttigen. De rode wijn en Rochefort vloeien welig en al snel gaat het licht bij iedereen uit.



Zondag maakt Gil eieren met spek voor het ontbijt en daarna vertrekken we met als doel La Route te beklimmen. Ik wilde via de Rosier, maar nam in La Gleize een verkeerde afslag waardoor we via Rahier en Xhierfomont een mooie route rijden en weer op de provinciale weg uitkomen. Langs de spoorlijn en de Amblève rijden we naar Remouchamps. Op La Reboute staat het vol met campers met supporters voor de LBL profwedstrijd. Eenmaal boven op La Redoute vraagt Gil of we nog wat foto's kunnen maken. Dus dalen we weer af en nemen de campers en onszelf op de foto.


Eenmaal boven vervolgen we onze weg. We dalen af via Martinrive naar de voet van de Chambralles. De klim is stevig, maar beloond je met een mooi uitzicht alwaar je de top van La Redoute weer ziet liggen. Via Awaille keren we terug in Remouchamps. We namen de Thier de Nonceveux, bekend als de steilste klim in de Ardennen, ik harkend naar boven, Gil maakt er zijn eigen feestje van. We klimmen door naar de top en via La Reid, Winamplanche en Stoumont keren we via de provinciale weg terug in Trois Ponts. Na wat rust besluit ik nog de klim-kracht training van Laura bij te wonen. Dat houd in dat we op de 50x11 de Cote de Aisomont beklimmen en na de afdaling de Cote de Hezalles op rijden. Ondanks de eerdere inspanningen gaat me dit nog vrij aardig af. Boven op de Cote de Aisomont is het druk. Het profpeleton van LBL is inmiddels de Stockeu over en de volgauto's haasten zich naar de volgende locatie. We wachten even tot deze voorbij gevlogen zijn, en dalen af. In Trois Ponts gaat het langs het kerkje omhoog en boven aan keren we direct terug naar het dorp en vervolgens naar het huisje. Gezamelijk keken we de finish van LBL op de televisie.
Peter en ik besluiten niet te blijven, er word veel regen voorspeld op koningdag en we verlaten de Ardennen na het diner. Ik breng Peter thuis en ben zelf net voor Koningdag ook thuis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten