Ride4kids 2015

Vrijdagmorgen 4 september vertrek ik vanaf het nieuwe centraal station Rotterdam met de Thalys. Peter tipte me dat ik 1e klas moest boeken en zo voel je je ook werkelijk in deze trein. Ontbijtje en koffie worden geserveerd en ondertussen zit ik zo in Belgie. Na een krantje gelezen te hebben stonden we al in Parijs, snel naar mijn idee, maar toch 10 minuten te laat. Zoekend baan ik me een weg door het station, neem de metro en trek aldaar de conclusie dat ik de aansluiting ga missen. In het station Montparnasse regel ik een ticket voor de volgende trein en kom daarmee een uurtje laten dan geplant aan in Lourdes.
Ondertussen had ik me omgekleed en op het station zet ik de fiets in elkaar en rij over de voormalige spoorweg, welke inmiddels in fietspad is omgezet naar de camping Les Trois Valles in Argalez Gazost.
Aldaar betrek ik het verblijf en in de avond nuttig ik de maaltijd in de camping kantine, welke me prima smaakte. Morgen de Tourmalet maar eens op en dan nog wellicht verder, al zit een forse verkoudheid me nog steeds dwars.

Zaterdag is het koud, maar als om 09:00 de zon opkomt word het snel aangenamer. Ik vertrek richting de Tourmalet, bijna niet te missen want op alle borden staan de cols in de omgeving netjes aangegeven. De wolken stijgen langzaam uit het dal, de dagen ervoor heeft het flink geregend en naar mate ik stijg word het kouder. Op zes kilometer voor de top staat iemand stil om zijn handen te warmen en loopt er een fietser op zijn sokken naar beneden. Het is fris, maar zo koud is het toch ook weer niet gaat er door mijn hoofd. Ik fiets door, de laatste kilometer van deze klim is pittig, een fotograaf ligt mijn inspanning vast en geeft me een flyer, in de hoop dat ik zijn foto's zal kopen. Boven is het echt fris en ik trek body en armpjes aan. Een aardige Duitse mevrouw bied me aan een foto te maken en met het standbeeld op de achtergrond nog in de mist gewaad word de plaat gemaakt.

Inmiddels had ik de conclusie getrokken dat mijn conditie niet zo goed was dat ik de Tourmalet van de andere zijde zou moeten beklimmen, er komen nog meer dagen zij mijn verstand en ik liet dit keer het verstand boven het verlangen prevaleren. Ik daalde dus af richting de camping en stopte nog even bij de lopende fietser. Ik vroeg of hij een probleem had, maar hij had het koud zie hij. Ach het was boven vier graden zo hoorde ik later, fris maar zolang je droog ben overleef je de afdaling wel. Iedere meter word het immers warmer, maar goed het is zijn keuze.
Ik daal af, de weg is als een biljartlaken en ik ben snel beneden.
In de middag loop ik het dorpje in en koop wat wijn en worst. Bij aankomst van Laura en Evert in de middag toasten we en genieten op de veranda.


Het is nog fris als we zondag na het ontbijt met zijn drieën vertrekken richting het zuiden. Vandaag een mooi panorama op het programma, Circuit de Troumouse. We fietsen via Luz-Saint-Sauveur, alwaar we eerst een bakkie doen in de zon. Een aardige voorbijganger maakt een foto van ons.

Na de koffie gaat het richting Gedre en volgens vanaf daar de eindbestemming. Je zou hier ook nog naar Col de Tentes kunnen, maar die word bewaard voor een andere keer. Voordat de klim echt begint mogen automobilisten nog tol betalen, om naar de top te rijden. Wij fietsers rijden door, maar echt soepel gaat het vandaag niet bij mij. Na een kilomter steekt er een marmot over, die hadden we nog niet gezien en kan dus ook worden afgestreept van de lijst, naast de gieren die ik de dag ervoor al zag op de Tourmalet. Het landschap is hier ruw, we rijden tussen de rotsformaties door en komen bij een restaurant uit, met een mooi uitzicht op de door water overgoten rotsformatie, welke in de zon schittert. Wij gaan nog een stukje verder omhoog, ik kom gelukkig weer een beetje op adem en ondanks dat het hier stijler is, gaat me dit voor het gevoel toch beter af. De weg eindigt in een parkeerplaats. De rotsen ten zuiden van ons, welke de grens met Spanje markeren, bevatten hier en daar nog sneeuw. Een schitterend eindstation deze dag.

Op de terugweg genieten we nog even van het uitzicht bij het restaurant

en na de afdaling nemen we nog een lusje mee via het dorpje Cheze. Kort maar pittig zal ik maar zeggen, genoeg om de benen weer in de brand te krijgen. Dit is Evert zijn terrein en Laure en ik hebben het nakijken.
Hierna volgen we de weg terug naar de camping alwaar we samen koken en eten. Laat word het niet, iedereen is moe.



Vandaag wederom een mooi plekje op het program, Lac d'Estaing. Je hebt in deze omgeving voornamelijk doodlopende kimmen. Ze brengen je grofweg bij een grote parkeerplaats met skiliften, bij mooie toeristische trekpleisters of bij een stuwmeer. Lac d'Estaing hoort bij de middelste categorie. Het Lac du Tech wat we later aandoen bij de laatste. Beide zijn in ieder geval mooier dan de eerste categorie, welke vooral bekend is van de Tour de France, de grote parkeerplaatsen bieden immers voldoende plaats voor de tourkaravaan.
We vertrekken met drie en rijden via Arcizans-Avant richting de bestemming. Eenmaal boven doemt een mooi meer op, gelegen tussen de bergen. Na wat foto's dalen we af en nemen de Col de Borderes om vervolgens naar Lac du Tech te fietsen. Aldaar aangekomen blijft de weg nog verder te lopen, maar op het infobord constateren we dat deze is doorlopend en we besluiten terug te rijden. In de namiddag gaan we naar Lourdes. Na de winkelstraten met voornamelijk prullaria te zijn door geploeterd komen we bij de kathedraal aan. Indrukwekkend hoe groot dit is. Drie lagen met mooie kerken waarin doorlopen missen in diverse talen plaatsvinden. We vullen onze bidons met water en halen Peter op van het station. Peter is net als ik ook vertraagt als gevolg van niet op tijd rijdende treinen.

Pont d'Espagne is vandaag, de dag voor de Ride4Kids of ook bekend als de Pyreneeën Challenge de bestemming. Jan uit Valthe rijd ook vandaag mee. We rijden via Soulom naar Cauterets. De weg naar Cauterets is breed en voorzien van nieuw asfalt. Of dat dit mooie asfalt te danken is aan Cauterets als aankomstplaats van de tour dit jaar of vanwege het feit dat een deel van de weg eerder is weggespoeld weet ik niet, maar dit rijd er lekker en ik verheug me al op de afdaling.
Blijkbaar is er ooit ook een spoorlijn geweest, zo getuigd een brug, maar daar is verder niets meer van terug te vinden. Delen van de door het water weggeslagen weg zijn hier nog zichtbaar en herinneren aan de kracht van dit fenomeen. Na het dorp Cauterets word de weg smaller, maar ook rustiger. Deze weg leid door het bos langs diverse watervallen. Jan heeft er zin in en samen rijden we tot aan de parkeerplaats. Aldaar is er een gebouw welke de toegangspoort vormt tot het nationaal park. We werken ons over de trappen en rijden door tot aan het restaurant om daar bakkie te doen bij de waterval.

Achter het restaurant rijden we nog door om daar een groepsfoto te maken.

Ik kijk of de weg nog verder loopt, maar na een kilometer besluit ik terug te keren, van asfalt is steeds minder sprake en ik wil ook niet te lang wegblijven. Het levert wel weer mooie uitzichten op.

We dalen af en vanaf Cauterets naar beneden is het genieten zolang de auto's een beetje uit de buurt blijven.

In de avond gaan we naar de camping kantine om daar de eerste briefing voor de ride4kids bij te wonen en vervolgens met zijn allen te dineren.

Ride4Kids Dag 1
De eerste dag van de Pyreneeën challange. Hautacam, Col de Borderes, Lac du Tech en Col de Couraduque worden on gepresenteerd. We zjn vandaag op tijd bij de start. Na een paar woorden van de voorzitter gaan we op weg. Via een opwarm lusje komen we bij de eerste klim, de Hautacam. Bekend doordat zowel doping erkenners als ontkenners daar in het verleden het verschil maakte in de Tour.
Hautacam is wat betreft gemiddelden te vergelijken met de Alpe d'Huez. Diegene die daar echter vanuit gaat komt voor lelijke verrassingen te staan. Gelijkmatigheid is er niet in deze klim, het gaat van afdalen tot 15% klimmen, nergens is het percentage gelijk.
De uitzichten daarin tegen zijn mooier dan op de Alpe en daarmee leid ik mezelf af van de pijn in de benen als ik de klim opga. 100% geven voor dik een uur lang en dan is een beetje afleiding wel lekker, maar het afzien blijft.
Boven staan de vrijwilligers klaar bij de verzorgingspost, maar ik besluit gelijk nog een stukje door te rijden naar de Col de Tramassel. Eenmaal boven , rij ik achter de sterrenwacht door naar een onverhard paadje, wat me nog hoger brengt.

Ik zie de parkeerplaats liggen en geniet van de uitzichten. Na enige tijd kom ik bij een parkeerplaats en neem de geasfalteerde weg naar beneden, welke me weer op de parkeerplaats bij de verzorgingspost terug brengt.
Daar zijn inmiddels de andere ook en die gaat ook nog even verder naar boven. Ik rij nu het ritje andersom en klim naar de antenne mast, veel hoger is er niet in de omgeving.

Gezamenlijk dalen we af en gaan richting het Lac du Tech voor de lunch. Het is al best laat voor de lunch, maar we zijn nog op tijd en maken voort om nog op tijd te zijn voor de laatste klim van de dag de Col de Couraduque. Mooie klim waar ook de koeien vrij los lopen.

Boven geniet ik van het uitzicht, je ziet de weg hier zo het dal in kronkelen. Als we zover zijn dalen we af en dat gaat snel hier. Met 3400 hm op de teller keren we terug op de camping.

Ride4kids dag 2
Het onweert en regent gedurende de nacht en dat doet het nog steeds als de camping ontwaakt. Tijdens het ontbijt besluiten we na enig debat om niet te starten, het argument dat het boven op de berg rond de vijf graden is overtuigd me. Ik ben nog niet vergeten hoe koud het was op de Stelvio in vergelijkbare omstandigheden in 2011. We gaan wel naar de start om de helden (of waaghalzen) die wel starten uit te zwaaien. Terwijl we daar naartoe wandelen, meld een lid van de organisatie al dat de start is uitgesteld tot 10:30, dan zou het droog moeten zijn. Tijd dus om wat boodschappen te doen en souvenirs te kopen. Ik vind een mooi kristallen haan bij galery Rachel en die gaat mee naar huis voor de verzameling.
Het word inderdaad snel droog en we vertrekken even over tienen voor de ingekorte route. Eerste klim is Col de Soulor. Lekker lopende klim. Halverwege pik ik Jan op en boven gekomen rijden we samen gelijk door naar Col de Aubisque. Deze route heeft schitterende uitzichten in het dal, volop genieten. Boven op de Aubisque lunchen we, evenals wat aangelopen vee.

Donkere wolken gloren aan de horizon en Jan en ik besluiten terug te rijden naar Col de Soulor. Daar kijken we even achter ons en trekken de conclusie dat terugrijden naar de camping wellicht een nat pak voorkomt.

We hebben nog de mogelijkheid om op de terugweg de Col de Couraduque te beklimmen, maar omdat de donkere wolken met ons mee blijken te bewegen slaan we deze klim over, gisteren hadden we hem ook al gedaan.

In Argalez-Gazost is de lucht blauw en droog keren we terug naar de camping.

Een wijs besluit, want iedereen die 15-20 minuten na ons zat heeft een nat pak gehaald !

Ride4Kids dag 3
Dit is de laatste dag van de challenge. We worden geacht om 07:00 aan de start te zijn, maar dat vinden we wel erg vroeg en doen rustig aan. Een man bij de start vraagt A of B route, waarop ik antwoord A, en hij verbazend reageerd 'Nu nog de A route' ? Wij hadden echter niet de indruk dat we laat waren en alle tijd hadden om op tijd op de top van de Tourmalet te zijn. We vertrekken dus met zijn vieren, het is nog erg koud, op de weilanden in de vallei hangt nog een behoorlijk pak mist. Zo rijdend over de voormalige spoorlijn zou je denken aan aan poldertafrereel, echter de imponerende bergen op de achtergrond bewijzen dat we niet in Nederland zijn. In Soulom eindigt de voormalige spoorlijn en gaat het daarna langzaam omhoog, richting de voet van Luz de Ariden, de eerste klim vandaag. We nemen niet de hoofdweg, maar gaan via afslag Viscos. Aan de voet maakt Evert direct tempo op de 12% die we direct op het bord krijgen, hij heeft er zin in en het is gelijk volle bak. De groep spat uiteen en Evert besluit wat rustiger aan te doen, ik rij door. Dit is een rustige weg en bied bij tijden uitzicht op de vallei waar het hoofdweg richting de Tourmalet doorloopt. Na enige tijd komt deze weg op de hoofdweg uit, de laatse kilometers is de weg breed, maar wel is er grind gestrooid, gelukkig al redelijk ingereden, maar toch straks oppassen in de afdaling.
Boven het van de Hautacam bekende tafereel, een grote parkeerplaats met skiliften.

De afdaling ziet er mooi uit, nadat iedereen boven is dalen we voorzichtig samen af, om vervolgens in Luz Saint-Sauveur op het terras een bakkie te doen.

Ik laat me de koffie goed smaken en als we op het terras de fiets opstappen vangt de klim naar de Tourmalet direct aan. Inmiddels rijker aan terreinkennis zet ik me erop in om mijn tijd van zaterdag te verbeteren. De sporen van de klim naar Luz de Ardiden was niet geheel met de koffie weg te werken, maar de geest wil wel en het lichaam gaat niet geheel zonder horten of stoten mee. Makkelijker werd het niet, zeker de laatste kilometers was het doorbijten geblazen. Drie minuten sneller dan de zaterdag ervoor kom ik boven, sneller maar ik had gehoopt dat er meer in zat. Ik ontvang de Ride4kids medaille en puf wat uit. Een rondtrekkende oudere engelsman feliciteert me en we maken een praatje over zijn reis en mijn uitdaging. Inmiddels zijn Evert en Laura ook boven. We dalen met drie af om Peter op te halen en als we hem tegenkomen rijden we het stuk terug om met het team over de streep te komen.

Mijn oog is gevallen op een onverharde weg, deze moet naar de sterrenwacht leiden, waarvan ik in de klim een glimp opving. Bovenop de Pic du Midi is deze kijker begin van de vorige eeuw gebouwd. Toen een hoogstand der techniek, maar inmiddels zijn er uiteraard hogere en grotere faciliteiten om nar de sterren te kijken. Het gegeven dat deze telescoop alleen bereikbaar is via een kabelbaan of onverharde weg geeft al aan dat er niet zoveel activiteiten plaatsvinden, maar het geheel schitterde mooi in de zon en ik kijk hoever ik ga komen op de weg.
Het is nog een heel eind, de uitzichten en doorkijkjes zijn fenominaal. Als ik de sterrenwacht in zicht krijg is het ook tijd om weer terug te keren. Het lijkt nog een heel eind en ik wil de eindceremonite van de ride4kids niet missen.

De ceremonie is indrukwekkend. Een ieder die dit wilde kon voorafgaand een steen voorzien van een boodschap en mee naar boven meenemen om symbolisch een steentje bij te dragen. Ook mijn steentje word erbij gelegd.

Na de ceremonie dalen we af.

De routemaker heeft het lusje via Cheze ook nog opgenomen en Evert neemt revanche door, makkelijk zo het lijkt, weg te rijden. Iedere spiergroep in mijn benen protesteert nu. Ik trap er nog wel een beetje doorheen, maar de pijp is leeg. Evert is de koning van Cheze, komt als eerste boven en ook weer beneden en maakt daarom foto's van onze afdaling.

We keren terug op de camping en bezoeken het zwembad n de hoop dat dit de benen wat hersteld. Voor mij lijkt het bubbelbad goed te werken, ik kom weer wat bij. Tijdens de laatste briefing word het voorlopige eindbedrag bekend gemaakt :

Het afsluitende feest vieren we uitbundig mee en doen zo ongeveer het licht uit als we weggaan.

De volgende morgen regent het, Peter was vooruitziend en heeft vervoer geregeld naar het station zodat we niet hoeven te fietsen. We hebben nu zelfs een trein eerder, maar dat blijkt weinig zinvol omdat er niet eerder een aansluitende trein gaat. We pakken een terras in Toulouse en stappen daarna op de trein. Helaas heeft deze trein vertraging en komen we te laat in Parijs aan voor de laatste trein naar Rotterdam. Men heeft wel een hotel voor ons geregeld en we maken van de nood een deugd door wat toeristische plekjes te bezoeken in deze verder door zwervers, vluchtelingen en andere gelukzoekers doordrengde stad.

De volgende dag keer ik terug en heeft mijn vrouwtje nog een mooi aandenken geregeld.

Het was een mooie reis, leuke mensen ontmoet en ook mijn steentje letterlijk en figuurlijk bijgedragen naar het onderzoek voor onderzoek naar een medicijn voor het genezen van energie stofwisselingsziekte.
Zeker de moeite voor herhaling waard !