Vervolgens daalden we af naar Jausiers. Temperatuur was inmiddels gestegen en het beklimmen van de Col de la Bonette kon beginnen. Lange klim naar de hoogst geasfalteerde weg in Europa.
Super uitzichten, maar wel afzien. Bijna aan de top staan er resten van bunkers en kazernes. Als laatste wacht de Cime de la Bonette nog aan de top. Een stukje weg met 10% stijging, aangelegd om de titel hoogste geasfalteerde weg van Europa op naam te krijgen.Super om boven te komen.
Lange mooie en snelle afdaling naar St Eteinne-de-Tinee wel veel wind. Na aldaar gelunched te hebben ging het nog wat kilometers langszaam dalend langs de rivier La Tenee, waar we vlak voor St Sauveur-sur-Tinee de D30 opgingen, de Col de Couillole. Halverwege bleek de weg echter afgesloten tot 16:30.
We trachten nog even een alternatieve route te rijden, maar werden gebeld dat deze na het dorp Roure onverhard werd, dus reden we terug en genoten van Franse taferelen om elkaar bij de steeds voller wordende splitsing te passeren. Uiteindelijk ging de weg open en konden te doorrijden. Ik vond dit een lekker lopende klim. Vaak uitzichten in het dal en weinig echt stijle stukken. De afdaling was ook niet echt stijl, meetrappen dus naar Beuil, vervolgens op het gemak de klim naar het hotel in Valberg gemaakt.
Na een goede nacht slaap vertrokken we richting de Gorges de Daluis. Eerst daalde we in de kou af naar Gualaumes via Peone.
Daar begonnen de gorges, uitgesleten in rode rotsen, waar de Franse wegenbouwers tunnels in hadden gemaakt.
De bus paste er gelukkig ook net door. Lang de rivier Le Var ging het licht dalend richting de N202. Deze route eindigde op de Col de Toutes Aures, daarna ging het weer dalend. Een mooie afdaling met gekante bochten en een snelle 360'er bracht ons bij het blauwgroene water van Lac de Castellion.
We reden langs het meer, met mooie uitzicht op onder meer de beelden van de Aumisme sekte, over de stuwdam naar Castellane. Vanuit daar was er nog een kort klimmetje naar de Col des Leques. Daar boven op alleen een leeg, vervallen, hotel en een camping. Vervolgens de afdaling totdat we plotseling rechts moesten en direct 10% voor de kiezen kregen, Col de Corobin. Kreeg toch weer een beetje het Ardennen gevoel. Op de klim geen verkeer, mooie uitzichten en veel zon. Boven eerst maar even in de schaduw wat bijgekomen om vervolgens van het uitzicht te genieten.
Na de afdaling waren we snel in het Campanille hotel in Digne les Bains.
Met een biertje in de zon op het terras eindigde deze fietsdag.
De volgende morgen een prima ontbijt, wat het matige diner van de dag ervoor goed compenseerde. Nu was het eerst 40 kilometer dalend naar Sistiron. Even buiten de stad begon de Signal de Lure, oftelwel de kleine Ventoux omdat deze ook een kale top heeft. Het was helder en de top was al ruim van te voren te zien, gekenmerkt door twee masten.
Deze beklimming was over het algemeen niet stijl, wel gevarieerd, soms stukken van 10% en soms dalend. Pas aan het einde zie je de top weer en voor de fotograaf maakte ik nog een sprintje.
De mont Ventoux is nu het zo helder is al van afstand te zien vanaf deze berg. Ik beklim nog even de weg, bestaande uit resten van asfalt en witte lei, naar de zendinstallaties en word aan de andere kant van de berg getrakteerd op een fantastisch uitzicht.
We lunchen bij de bus en dalen daarna af. Het eerste stuk is het wegdek niet best, maar na enkele kilometers word het een fantastische achtbaan met gekomde haarspeldbochten. Aan het lint bij Jan vliegen we naar beneden.
Daarna rijden we met de groep richting Sault. In Banon nog even een verfrissing en Aart wisseld nog even een band met een vlak kantje. Glooiend gaat het nu, de Signal de Lure achter ons, de Ventoux in het vizier.
In Sault heerst er een gevoel van 'we hebben het toch maar mooi gehaald', Pieter trakteerd een biertje en we genieten van het uitzicht op de Ventoux.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten