Na een paar uurtjes geslapen te hebben kwamen we de volgende morgen aan in Allemond, Frankrijk. In het Nederlandse fietshotel wachtte een ontbijtje op ons. Het hotel was eenvoudig, maar voldoende. Op de kamer hoorde ik een waterval.
Toen snel op de fiets, immers daar waren we voor gekomen. Naar Bourg d'Oisans, om daar na het maken van de groepsfoto de Alpe d'Huez op te rijden.
Mijn zus meende dat ik dat wel binnen het uur moest kunnen. Dat is dan ca 13 km per uur gemiddeld en dat viel niet mee. Maar het lukte om de toeristen finish te bereiken in 57 minuten, al ging dat niet vanzelf. Respect voor diegene die dit zes keer of meer doen !
Ik reed als tweede, maar bleek toch als eerste boven omdat Aart verkeerd reed.
Daarna nog even doorgereden op de route des Lacs om wat foto's te maken van het skidorp.
Daarna terug naar de bus, lunch genoten en vervolgens afgedaald naar Allemond. Op het terras nog even nagepraat en na het avond eten nog even naar de waterval gelopen. Leuk klimmetje.
De volgende morgen, woensdag, na het ontbijt nog even het klimmetje langs de waterval gedaan. Die zat wel richting de 20% en dat was voelbaar in de benen. De Alpe d'Huez had wat sporen nagelaten.
We vertrokken richting de Col de Lautaret. Het was nat en mistig, maar regende niet. De D1091 bracht ons langs het leegstaande stuwmeer Lac du Chambon naar de voet van de klim. In de mist reed ik naar boven, twee gingen mij voor. Het was nu vooral doseren geblazen, zeker met de moeie benen.Nog een bakkie in La Grave om vervolgens de klim af te ronden.
Daar staan we dan op een top, met nog een puist met 8 klimkilometers in het uitzicht. Deze Galibier mocht wachten tot een andere keer, wij konden gaan dalen.
Na enkele kilometers verdween de mist en kwam de zon door. Heerlijk lopende afdaling bracht ons snel naar Briancon, alwaar de Col D'Izoard bereden werd. Na enkele kilometers in de klim eerst een lunch in Cervieres, waarna het mooie werk kon beginnen.
Deze klim maakte echt indruk op me. Je voelt je zo nietig tussen de grote
rotsen. De benen waren moe, maar het uitzicht compenseerde.
Na de top bracht de afdaling een fantastisch panorama.
Uit de afgrond reizende blokken rots deden me beseffen welke natuurkrachten hier ik de loop van de jaren hun kracht hebben uitgeoefend. Daarna richting Guillestre. We kwamen hier door de eerste Gorges, Gorges du Guil, een kloof uitgesleten door de rivier waar je langs/doorheen rijd, erg mooi. Daarna moest er nog geklommen worden naar het hotel in Vars Sainte-Marie.Dit was karakterwerk, elke trap was er 1, blijven draaien en uiteindelijk stonden Aart en Gerrit langs de kant te wachten.
Dit was een zware dag !
De familie had het hotel voor ons opengehouden en de haard gestookt. Een goed maal met pastei van paddenstoelen, lamsbout , ovenschotel aubergine, pasta, kaas en creme brulee werd er genuttigd, waarna ik neerplofte op bed en in slaap viel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten