Sonnenberg

De Moesel kronkelt vanuit Trier naar Koblenz waar deze in de Rijn uitkomt. Langs deze route vind men bij het plaatsje Leiwen de Sonnenberg, alwaar we een weekje vakantie hadden.
Naast toerisme als inkomstenbron maakt men hier tevens wijn. Op de hellingen langs de rivier groeien de wijndruiven in Klostergarten en Laurentiuslay. Allemaal behoorlijk kleinschalig en het doet een beetje aan als de oude westlandse tuinder die met familie en een stukje kas in zijn levensbehoefte voorzag.
3,5 hectare wijn, verdeelt over 30 kavels had de wijnboer waar we gingen proeven. Echt efficiënt lijkt me dat niet, maar je schijnt juist variatie aan hellingen te moeten hebben voor de smaak.
In het algemeen verraste de smaak van de wijn me overigens niet, Duitse wijn is net een Duitse auto, je weet precies wat je krijgt.

Naast druivenplanten zijn er ook vele wegen aangelegd om deze planten te verzorgen en daar kan je prima overheen fietsen.
Als je vanuit het dal omhoog gereden bent dan kom je in het glooiende achterland. Je rijd over Wegen met weinig inspirerende namen als B53 , L150 en K87, in het algemeen prima te berijden.Klimmen tot een kilometer of zes lang met percentages van rond de 7-8% gemiddeld zijn hier volop voorhanden.
De eerste rit dus maar eens vanuit het dal de helling opgereden naar het achterland. Van dorpje naar dorpje en daarna weer richting de Moesel. Hele mooie Italiaans aandoende afdaling naar Valdenz bracht me snel weer terug in het dal. Daarna langs de rivier terug naar Leiwen en weer geklommen naar het vakantiepark Sonnenberg.
De tweede dag wat voorbereid, op weg met een briefje met plaatsnamen. Dat was prima te doen, echter bleek de route toch langer dan ik dacht.
Eerst aan de zuidkant van de rivier via het achterland wat klimmetjes meegepakt en daarna de rivier overgestoken.Via het panorama bij Piesport aan de noordkant weer terug. Op de vlaktes en langs de rivier stond er toch een flinke bries, waardoor het niet meeviel om op het vlakke tempo te blijven maken.Uiteraard weer terug klimmend naar het park, nu een andere route rijdend.
De laatste rit besloot ik langs de rivier te blijven en richting Trier te rijden. Door de wijnvelden op en neer, zoekend naar een verharde weg naar de top van de heuvel, helaas hield de verharding iedere keer een stuk voor de top op, dan dus maar weer naar beneden en verder zoeken. Na een tijdje heen en weer gerij, langs de Moesel weer terug naar de Sonnenberg.

De drie ritten bij elkaar toch een 5000 hoogtemeters in 224 kilometer gereden.