donderdag 3 juli 2014

Weekend Thüringenwald 27 juni - 30 juni 2014

Ik had dit jaar geen plannen om naar het hooggebergte te gaan, dus toen ik van Cor en Linda van MMtravel een e-mail ontving met een lang weekend Thüringenwald twijfelde ik geen moment en schreef me in. De bus vertrok vrijdag vanuit de Meern, alwaar ik kennis maakte met Laura. In de bus waren al de 'oude' bekenden Pieter en Aart aanwezig, evenals Chrisjaap, Willem en Ineke. In Nijmegen stapte Henk later op.
De rit naar de voormalige DDR voorliep voorspoedig en we kletste wat af in de bus. Verwachtingen werden geschept en herinneringen opgehaald. Rond een uur of drie stopte de bus in Eisenbach alwaar we met de fiets verder gingen.
Glooiend terrein lag voor ons. We peddelde richting het hotel. Door dorpjes met vakwerkhuisjes, afgewisseld met oostduitse karakterloze bouwwerken. De Trabant en Wartburg bleken hier net zo zeldzaam in het straatbeeld als bij ons de Opel Kadett.

Nadat ik me verremde in een haarspeld, besloot Laura ons vrijblijvend daalles te geven. We passeerde een kunstmatige waterval, al was die niet bijzonder voor zover je met 60 per uur dat kan zien en een authentieke boogbrug van de spoorwegen. Deze kondigde de laatste klim aan en nadat we boven waren daalde we af naar Friedrichroda.

De DDR vakantieorganisatie bouwde daar een voor privilegieerde burgers vakantieoord, FDGB-Ferienheim „August Bebel“. Een kolos uit beton, bruinsteen en graniet voor 1500 gasten. In het westen waren in de jaren 70 de ledenradiator en granieten trappen al iets uit vervlogen tijd, maar in de DDR gold dit blijkbaar als modern. De werkende menigte kon hier verblijven, maar natuurlijk wel als het politbureau dit goed vond. Na een update werd dit het Ahorn Berghotel, alwaar we zouden verblijven. Wat gebleven is naast het graniet en de radiatoren, is de geur van bruinsteen, welke me herinnerde aan een eerder verblijf in Gotha begin jaren 90 van de vorige eeuw. Gelukkig konden hier de ramen goed open, zodat de droge lucht ververst kon worden.
We gingen snel douchen om aan te schuiven aan het diner in de enorme eetzaal. Ik genood van een heerlijke maaltijd en besloot op tijd naar bed te gaan.


De volgende morgen genoten van goed ontbijt en vervolgens vertrokken. Na enig omzwerven toch de weg gevonden richting Georgenthal. Na ca 25km een was er een mooie klim en daar maar eens gekeken wat de benen deden. Ging lekker en bovenaan stond de bus, dus gelijk een bakkie koffie gedaan. De tocht vervolgde, maar helaas kreeg Henk pech met zijn fiets. Voor derrailleur werkte niet meer goed. Henk ging de fietsenmaker opzoeken en wij zette de reis voort naar het skidorp Oberhof. Een mooie rustige klim naar boven. Boven op de skipiste de afdaling in alwaar de tegenwind onze snelheid beperkte. Na de laatste stop in Rotterode ging het regenen, maar we besloten om in klein comité toch verder te rijden. De klim vanuit Kleinsmaldenkalden konden we van de dag ervoor en ook de afdaling met een bocht met asfaltgeulen erin ook. Op de kasseienklim naar het hotel werden de benen nog eens getest, op de natte stenen ging het slippend naar boven. Aangekomen in het hotel douchen en de dag doornemen. Pieter prepareerde voor Henk mijn reserve fiets, omdat de schade aan de fiets van Henk niet te herstellen was.


Zondag, de dag dat Nederland zich zou moeten bewijzen tegen Mexico op het WK voetbal, regende het. Voorspellingen waren ook niet goed, maar als Hollanders lieten we ons niet kennen en vertrokken. Het was niet echt koud en de regen viel voor Hollandse normen ook wel mee. De laatste afdaling van de dag ervoor, was de eerste klim van de dag. In Smaldenkalden een bakkie in de bus. Gelukkig klaarde het daarna toch een beetje op. We hadden al besloten de geplande route in te korten tot ca 100 km en dus gingen we vanaf Viernau direct richting Zella-Mehlis. Deze mooie route bracht ons via Georgenthal weer in Friedrichroda. Laatste uurtje was het weer droog. In de middag nog een paar baantjes getrokken in het zwembad van het hotel en vervolgens geprepareerd voor de voetbal. Gelukkig klaarde ook voor de Nederlanderse voetballers de boel op, ze wonnen en de Mexicanen konden naar huis !


Laatste dag de de koffer gepakt en na het ontbijt gingen wij op de fiets richting Kassel. Door Eisenach naar de B7 gereden, alwaar we na 50 km de resten van het ijzeren gordijn passeerden. Later drong het tot ons door dat we daar wel even een fotomomentje van hadden kunnen maken, maar helaas. Even na Datterode besloten we dat het mooi genoeg was en laden de fietsen in de bus. Een goede keuze zo bleek, want na 10 minuten in de bus begon het te regenen.
Vlot reisde we weer richting Nederland en even voor 19:00 uur was ik weer thuis.

Een mooie reis naar een niet zo voor de hand liggende bestemming, alle medereizigers bedankt !



De routes :

Geen opmerkingen:

Een reactie posten