Op dit medium is het al lange tijd stil. Gebrek aan inspiratie, ziekte en gesukkel weerhielden me van fietsritten en bloggen daarover. Gelukkig kwam rond maart van dit jaar de energie weer terug en nam ik me voor La chouffe classic, welke al lang op het verlangenlijstje staat, met stift op de agenda te zetten. Wat de afstand zou worden zou ik wel zien, meedoen en uitrijden vond ik al een mijlpaal op zich. In de omgeving van Houffalize had ik eigenlijk nog nooit gefietst, veel zuidelijker dan baraque fraiture komen de tochten vanuit Luik niet, tenminste als je niet een 200km plus variant rijd.
Hotel gezocht en gevonden in La Roche-en-ardenne, of La Roche zoals ze het lokaal noemen. Toch nog een 25 km van de start maar toch besloten om op de fiets naar Houffalize te gaan en daar de 110km variant van La chouffe classic te rijden.
De pret begon echter al vrijdag. Eerst nog even wat verkeersperikelen op de ring van Antwerpen, maar na Namen ging het over de N4. Nu kennen we in Nederland ook N wegen, soms een tweebaansweg die je trakteert op een rode verkeerslichtzone in ieder dorp, soms een snelweg welke om politieke redenen geen A notitie mag hebben. Maar nooit harder dan 100. De N4 in de Ardennen is anders. Gaat op en neer, trakteert je op de mooiste uitzichten zodat het ardennen gevoel al naar boven komt. Dat alles tot 120 km per uur.
Na de afslag richting La Roche nog een mooie afdaling die ook met de auto een uitdaging is.
Aangekomen in hotel bleek het weer prima, graad of 21 met zon. Direct de fiets gepakt en diverse routes vanuit het dorp gereden. La Roche ligt aan de rivier de Ourte, en wel zodanig dat iedere route omhoog loopt. Feest voor de klimmer dus.
Zaterdag op de fiets naar Houffalize. Dus direct oplopende weg, dat ging niet echt soepel. Het was ook nog fris en wolken dreigden. Bij de start scheen het zonnetje gelukkig, jasje uit en gestart. Stuk wat ik eerst omhoog was gereden daalde nu af, begon me beter te voelen en toen het ging stijgen lukte het ook goed. Na 40 km kom je dan weer in La Roche. Even wat eten en drinken , daarna begon het serieuzere werk. Binnenblad geschakeld voor de col de haussiere, een beste kuitenbijter.
Voor de laatste klim werd er eerst terug gereden naar Houffalize, maar daar krijg je de mentale klap, dat je nog een 5km ommetje mag maken over de Rue de Saint Roch En dan is de helling daar, plots moet je kleine blad schakelen en is het stijl omhoog. Vele haakten hieraf, te voet verder, gestrand vlak voor de streep. Al harkend bovengekomen werd ik eerst getrakteerd op een mooie afdaling en daarna de fles achouffe bier.
Op het terras de dag nog even laten passeren, onder het genot van een achouffe, overheersend met een gevoel van trots op mezelf.
Zondag nog even de fiets gepakt, voordat de reis naar huis werd gemaakt. Ook in de ardennen houden asfaltwegen soms op en word het onverhard. Nu laat ik me daardoor niet direct uit het veld slaan, dus gewoon maar even doorrijden.
Echter op afdalingen op onverhard zijn toch wel weer andere koek. Gewoon niet teveel snelheid maken en opletten niet weg te glijden lukte het wel. Na wat rondzwervingen door het bos komt het asfalt dan toch weer en stond ik weer ongeveer naast het hotel, een totaal verkeerde kant van wat ik had verwacht. Nog even wat andere wegen gereden, waarvan ik wel zeker wist dat ze een asfaltlaag hadden en naar huis teruggereden.
La Roche, mooi gebied om nog eens terug te keren.
En er waren ook nog tijdmetingen :
De ritten :
La Roche :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten