Voor de derde keer staat de rit die de naam draagt van de ex EPO gebruiker Steven Rooks (maar je toen mocht dat nog) op de agenda. Vanuit het kamp Zutendaal, alwaar ik verbleef in een stacaravan (chalet genoemd door de verhuurorganisatie), vertrok ik om 07:00 uur naar de start in Maastricht, een 15 km verderop.
Aldaar aangekomen de inschrijving verder afgehandeld, Steven moest blijkbaar zijn pensioengat wegwerken en er moest nog even vijf Euro extra gelapt worden voor een polsbandje. Daarna opgesteld in het eerste startvak.
Al tijdens de rit naar de start vond ik mijn hartslag hoog en toen het tegen achten liep werd deze nog hoger, geeft toch een spanning die start. Natuurlijk volle bak weg, hartslag nog verder omhoog en dat is geen goed teken. Tot het gehucht St Andre lukte het om in de kopgroep te blijven, daarna was het over en ging het op eigen tempo verder. Tot de La Redoute beetje alleen gereden, zij ging zoals gebruikelijk moeizaam. De toptijd van vier minuten van vorig jaar benaderde ik op 14 seconden, maar dat was met name te danken omdat de startmat nu weer verder lag, bij het monument. De cracks reden ergens in de twee minuten. Daarna door tot de tweede stop en daar wat repen en drinken opgepikt. Vanaf deze stop kwam ik in een groepje met team Herbalife. Blijkbaar kan je daar best op fietsen, de heer Herbalife matte de dame Herbalife behoorlijk af. Op de vraag of het haar vriend was of haar trainer antwoorde ze 'beide' Met zijn drieën verder gereden. Les Waides werd dit keer getimed. Leuke klim, die mij ook beter afgaat als La redoute. Echt super van deze klim is de afdaling. Al kijkend in de vallei voor je zie je de weg liggen. Let echter op, de weg ligt tussen een soort van wallen met begroeiing, waardoor de bochten niet overzichtelijk zijn als je erin zit. Vorig jaar had ik daar een 'momentje', dus dit keer was ik meer attent en kon ook nog wat achterliggers waarschuwen.
De route vervolgde zich richting Vise en daar kwamen we langs de Maas. Windje vier tot vijf tegen kregen we daar nog op ons bordje. Samen met meneer Herbalife kop over kop gewerkt en sloten daar aan bij een groter groepje. Als laatste restte nog de Thier a la Tombe, klim vanuit Eben-Emael naar Maastricht. Gelukkig was iedereen moe en kon ik het bijhouden. In de afdaling heeft men de haarspeldbocht niet geasfalteerd, maar voorzien van kasseien. Vandaag was het droog dus hobbelde we er wel overheen, maar als het nat is dan is dit een gevaarlijk stukje. Men vraagt zich werkelijk af waarom een wegbeheerder dit zo maakt. Vanuit daar nog de Maasbrug over en daar was de finish. Nog even een sprintje eruit geperst en het zat er weer op.
Ondanks de hoge hartslag bij de start toch goed door kunnen rijden. De klimmen waren weer niet 'mijn ding', 'vriendin' La Redoute dwong me nog op de kleine tripple te schakelen, de rest ging op de 39.
Na enige rust en verzorging middels hersteldrank weer uitgefiest naar de stacaravan.
168 km @ 5:38 excl 30 km verbindingsroute
Filmpje van mijn afzien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten